Celem niniejszego cyklu artykułów jest przybliżenie osobom zainteresowanym rekonstrukcją pododdziałów amerykańskich z okresu wojny wietnamskiej, sylwetek żołnierzy amerykańskich, a także ich wyposażenia. Materiały które publikujemy mają oparcie w szeroko pojętej literaturze dotyczącej tematu, fotografiach z tamtego okresu, a także korespondencji z weteranami wojny wietnamskiej, którzy służyli w 101 Dywizji Powietrznodesantowej, jak również w innych jednostkach.

 

Mamy nadzieję, że poniższe informacje będą cennym materiałem dla osób, które rozpoczynają dopiero swoją przygodę z rekonstrukcją i szukają materiałów pomocnych w tworzeniu wybranej postaci.

 

Nasz cykl rozpoczynamy od opisu sylwetki starszego szeregowego 1. Plutonu, Kompanii „C”, 3. Batalionu, 187. Pulku Piechoty, 101. Dywizji Powietrznodesantowej.
Rifleman, Private First Class (PFC)
1st Platoon, Charlie Co., 3/187th „Rakkasans”, 101st ABN – 1969

 

Na głowie hełm spadochroniarski M1C, różniący się od wersji dla piechoty podpinką (fibrą) oraz paskiem podbródkowym (chin strap) z charakterystycznym pokrowcem w kamuflażu dwustronnym typu Mitchell, zwanym również „Lear Pattern”, z uwagi na charakterystyczny wzór kamuflażu, przypominający liście dębu. Dodatkowy pasek podbródkowy od podpinki hełmu najczęściej był odpinany lub wręcz odcinany, jako że poza skokiem spadochronowym bardziej przeszkadzał niż pomagał. Z prawej strony hełmu, za elastyczną gumą (regulaminowa opaska bez tzw. „cat eyes” – fosforyzujących punktów z tyłu lub też pasek z dętki samochodowej), papierosy Winston, zapałki, papier toaletowy oraz łyżka z racji żywnościowej C. Z lewej strony butelka z płynem przeciw insektom. Żołnierze bardzo często wykorzystywali ten sposób przenoszenia różnych drobnych przedmiotów osobistego użytku, które miał być łatwo dostępne.

 

 

Na szyi ręcznik, element osobistego ekwipunku często noszony w celu ochrony karku przed obtarciami. Standartowe oporządzenie LCE-1956 (pas z poziomym splotem, szelki typu H w późnej wersji, dwie uniwersalne ładownice do M-14 zaadaptowane do magazynków M-16, dwie manierki plastikowe o poj. O,95l m62 datowane na 1964 i 1967 rok we wczesnych pokrowcach z bawełnianym obszyciem. W jednym pokrowcu poza manierką znajduje się kubek aluminiowy (z jednym uchem) firmy ACRON z 1945 r. Z tyłu na pasie torba cargo m61 w której znajdują się przedmioty codziennego użytku oraz podpinka tzw. liner do poncha). Przez pierś przewieszony bandolier na siedem 20 nabojowych magazynków do M16 firmy Colt. Do ładownic na magazynki przy pasie przytroczone granaty odłamkowe M26. W górnej części szelki z lewej strony kompasówka m56 z opatrunkiem osobistym, która została zaprojektowana do noszenia zarówno opatrunku i kompasu. Z prawej strony karabińczyk ( o-ring), znajdujący zastosowanie podczas desantu ze śmigłowca, przepraw w ciężkim terenie i noszenia dodatkowego ekwipunku np. liny,manierki.

 

Na szyi ręcznik, element osobistego ekwipunku często noszony w celu ochrony karku przed obtarciami. Standartowe oporządzenie LCE-1956 (pas z poziomym splotem, szelki typu H w późnej wersji z karabińczykami na tylnych taśmach, którymi zastąpiono odpinające się samoistnie haki, dwie uniwersalne ładownice (na magazynki do M-14, ładowniki do M-1, granaty ręczne, granaty do M-79, amunicję do strzelby, etc.) zaadaptowane do magazynków M-16 poprzez wypełnienie ich dna np. opatrunkiem osobistym, dwie manierki plastikowe o poj. O,95 l M-62 pokrowcach M-56. W jednym pokrowcu poza manierką znajduje się kubek stalowy z jednym uchem – wcześniejsze kubki aluminiowe na tym etapie wojny nie były już używane. Z tyłu na pasie torba cargo (buttpack, naddupnik) m61 w której znajdują się przedmioty codziennego użytku (racje żywnościowe, amunicja, skarpety, itp.) oraz podpinka tzw. liner do poncha. W omawianym okresie buttpacki były wypierane przez plecaki różnych modeli, choć nadal były jeszcze używane. Przez pierś przewieszony bandolier na siedem 20 nabojowych magazynków do M16. Do ładownic na magazynki przy pasie przytroczone granaty odłamkowe M26.

 

 

W górnej części szelki z lewej strony kompasówka m56 z opatrunkiem osobistym, która została zaprojektowana do noszenia zarówno opatrunku i kompasu. Z prawej strony karabińczyk (o-ring), znajdujący zastosowanie podczas desantu ze śmigłowca, przepraw w ciężkim terenie i noszenia dodatkowego ekwipunku np. liny,manierki.
Mundur tropikalny OG107 III typu wykonany z materiału „ripstop”, następcy munduru wykonanego z popeliny. Specyficzny splot tkaniny (z siateczką wzmacniającą) zwiększał wytrzymałość munduru i zapobiegał powiększaniu się ewentualnych uszkodzeń (rozdarć). Na lewym ramieniu kolorowa naszywka 101 ABN, a poniżej na obu rękawach "zgaszone" stopnie starszego szeregowego. Nad lewą kieszenią bluzy, również "zgaszona" taśma armijna. Początkowo standardem były kolorowe naszywki stopniowo wypierane przez zielone od 1966 r. (hand made, local made in country, US made, machine made). Dodać należy, że rzadko kiedy stosowano komplet regulaminowego obszycia na polowym mundurze – zdarzały się przypadki częściowego obszycia, bądź też jego całkowitego braku.
Buty tropikalne III typu, wzmacniane na kostkach na podeszwie vibram – w tym okresie już powoli zastępowane przez buty na podeszwie „Panama”. Na udzie z lewej strony w pokrowcu starego typu, z emblematem korpusu chemicznego, maska przeciwgazowa M17.
Do torby cargo przytroczone od dołu uniwersalne, tzw. „ciężkie”, poncho przeciwdeszczowe (wykonane z gumowanej tkaniny) oraz na dwóch karabińczykach lina zjazdowa. Z prawej strony cargo przypięty bagnet M7 firmy w pochwie M8 A1 do karabinu M16 oraz rękawice ochronne ze skóry M1950, używane do ciężkich prac i do zjazdów po linie. Z prawej strony, pomiędzy manierką a ładownicą przewiązana skarpeta z puszkami żywnościowymi z racji C. W prawej kieszeni bocznej spodni kapelusz tropikalny „boonie hat” wykonany również z materiału ripstop.

 

tekst: Królik, Michał Sekunda 
Jacek "Walkie" Kalinowski 
Doc 101 
Zdjęcia : MONK